Κάποιος σήμερα έχει γενέθλια.
Γνωριστήκαμε.
Δε θυμάμαι πολλά.
Αηδιάσαμε για τον ίδιο λόγο. Για ένα στόμα. Για μια απόκοσμη μυρωδιά.
Μιλήσαμε. Πολύ. Για πολλά. Άσχετα.
Βγήκαμε. Σινεμά. Ποπ κορν. Εσύ στο ταμείο. Πάντα. Με πιο πολλά. Πάντα.
Μικρό τέλος - Δε θυμάμαι πολλά.
Αλλάξαμε ιδιότητες κι αριθμό. Μείναμε τρεις. Μεγαλώσαμε. Όχι αριθμητικά. Αλλάξαμε.
Αποτυχία. Προσπάθεια από την αρχή. Πάλι.
Εκεί. Κάθε γαμημένη Τρίτη, εκεί. Σε θυμάμαι, επέμενες. Με θυμάμαι, εκτίμησα.
Δύσκολα. Αλλά το «περάσαμε» τα έκανε όλα ευκολότερα.
Μικρό τέλος - Δε θυμάμαι πολλά.
Από 'κει και πέρα διάφορα, με διαφορά τα καλύτερα.
Dreamland, στάχτες, αιώνιοι κουζινοφρουροί, AOA.
Τσάπες, διαπολιτισμικά τσιμπούσια, φούρνοι, σοκάκια.
Φωνές, αποκαλύψεις, παρεξηγήσεις, τσακωμοί.
Παρίσια, αποχαιρετισμοί, απώλειες. Συν-πόνος.
Κουβέντες. Αυθεντικές, αυθόρμητες, αβίαστες.
Καθημερινότητα.
Ίσως δε θυμάμαι πολλά. Θυμάμαι, όμως, πως κάποιος σήμερα έχει γενέθλια. Και του φωνάζω ψιθυριστά:
«Να ζήσεις χρόνια πολλά. Και να το κάνεις για μένα».
