Τρίτη 4 Δεκεμβρίου 2012

Τα 12 κεράκια.


Κεράκι Πρώτο.
Το Χ γνωρίζει ένα Ψ. Το Χ ρωτάει το Ψ «τι κάνει» και αυτό τού απαντά «ερωτεύομαι».  Το Χ και το Ψ γίνονται εξίσωση. Με ένα «+» ανάμεσα και ένα αποτέλεσμα με θετικό πρόσημο στο τέλος.

Κεράκι Δεύτερο.
Το Χ και το Ψ ανταλλάσσουν δεδομένα. Κοιτάζονται αμήχανα, υπερπηδούν το «+» που στέκει εμπόδιο ανάμεσά τους και αρχίζουν να σχηματίζουν λογοτεχνία.

Κεράκι Τρίτο.
Οι μαθηματικοί όροι της εξίσωσης αποπνέουν χημεία. Το αυστηρά τοποθετημένο Χ αρχίζει να βλέπει τον μαθηματικό κόσμο με την παιδική ματιά του Ψ, ενώ το τελευταίο αρχίζει να γοητεύεται από τη σχεδόν γέρικη συμπεριφορά του πρώτου.

Κεράκι Τέταρτο.
Το Ψ εξομολογείται την αγάπη του στο Χ. Το Χ είναι πολύ δύσπιστο και προειδοποιεί το Ψ. Μπορεί να ανήκουν στην ίδια εξίσωση αλλά είναι διαφορετικά σύμβολα. Και το γέρικο Χ το γνωρίζει καλά αυτό.

Κεράκι Πέμπτο.
Το Χ παραμένει δύσπιστο. Το Ψ επιμένει. «Λες;», αναρωτιέται.

Κεράκι Έκτο.
«Σ’αγαπώ» φωνάζει το Ψ την ώρα που το Χ ψιθυρίζει το πολυπόθητο «κι ‘γω». Πείστηκε. Και ανταπέδωσε.

Κεράκι Έβδομο.
Το Χ και το Ψ όσο περνά ο καιρός εκμηδενίζουν τις νοητές γεωμετρικές τους αποστάσεις και γίνονται γράμματα της ίδιας πρότασης: «ΨυΧή μου εσύ..»

Κεράκι Όγδοο.
Το Ψ ρωτά το Χ αν ποτέ έχει γράψει κάτι για χάρη του. Δηλαδή αν το ένα γράμμα έχει γράψει για το άλλο γράμμα, άλλα γράμματα. Το Χ σιωπά απορημένο.

Κεράκι Ένατο.
Το Χ και το Ψ υπόσχονται ότι η εξίσωσή τους δε θα σταματά να δίνει αποτέλεσμα. Έχουν μάθει πλέον αρκετά καλά το ένα το άλλο και οι πιθανότητες λανθασμένου πρόσημου γίνονται αντιληπτές. Είτε από το ένα, είτε από το άλλο.

Κεράκι Δέκατο.
Τα λάθος αποτελέσματα πληθαίνουν και η διόρθωση πολλές φορές αργεί να έρθει. Το Χ και το Ψ ανησυχούν αλλά συνεχίζουν να έχουν ανάγκη το ένα το άλλο.

Κεράκι Ενδέκατο.
Το Ψ σταματά να έχει ανάγκη το Χ και αποφασίζει να εγκαταλείψει την εξίσωσή τους. Και φεύγει. Το Χ συνειδητοποιεί πως έπρεπε να είχε παραμείνει δύσπιστο. Ίσως έτσι πόναγε λιγότερο.

Κεράκι Τελευταίο.
Το Χ σβήνει το κερί. Μόνο του. «Ίσως ένα Ζ να σβήνει τώρα ένα πρώτο κερί παρέα με το Ψ», σκέφτεται. Αυτό που κάποτε το είχε ρωτήσει το Ψ, τώρα έχει την ανάγκη να το κάνει. Και γράφει. Γιατί του λείπει. Γιατί νιώθει πως η εξίσωση δεν θα είναι ποτέ ξανά η ίδια. Γιατί ξέρει πως το «+» που κάποτε το χώριζε από το Ψ, θα γίνει σιγά σιγά «». Με ακρίβεια σχεδόν μαθηματική.





                               Υ.Γ:  Όποιοι νέοι όροι κι αν αντικαταστήσουν τα κενά της εξίσωσης, πάντα το Χ θα ψάχνει ένα αντίστοιχο Ψ. Και ίσως το αντίστροφο.


X.

Τετάρτη 5 Σεπτεμβρίου 2012

Φανταστικές αγάπες

Η Marie ερωτεύεται τον Nicolas. Ο Francis ερωτεύεται τον Nicolas. Ο Nicolas ερωτεύεται; Οι δυο κάθετες και αντίπαλες πλευρές του ερωτικού αυτού τριγώνου, θα προσπαθήσουν με κάθε τρόπο να αποπλανήσουν το τετράγωνο της υποτείνουσας, προκειμένου η καθεμία ξεχωριστά να αποδείξει στον Πυθαγόρα πως η ηδονή υπερβαίνει κανόνες και θεωρήματα. Μέσα από αυτή τη δημιουργία, ο νεαρός Xavier Dolan από τον Καναδά, υπογράφει, σκηνοθετεί και υποδύεται. Η ταινία αναδεικνύει τα πολλαπλά πρόσωπα της φιλίας, επισημαίνει τη ρευστότητα των ισορροπιών και παίζει με τη λεπτή γραμμή που χωρίζει την οικειότητα από την αδιακρισία. Μπορεί το μαλλί του Francis να έγινε μόδα, το στυλ της Marie να απενοχοποίησε το retro και η λακωνικότητα του Nicolas να σκιαγράφησε έναν μετροσέξουαλ James Dean, το περιεχόμενο της ταινίας όμως, δεν καταφέρνει να αγγίξει μεγάλα νοηματικά βάθη. Οι διθυραμβικές κριτικές πολλές, οι υποψηφιότητες αξιοσημείωτες και τα βραβεία ανακουφιστικά. Απολαύστε. Σνομπάρετε. Λατρέψτε. Αδιαφορήστε.




                                                                                                                                                       http://twitter.com/min_ta_rwtas

Δευτέρα 3 Σεπτεμβρίου 2012

Το δέντρο που ψιθύριζε

Ένα δέντρο που ψιθυρίζει, ένα μικρό παιδί που ακούει μέσα από αυτό τη φωνή του νεκρού πατέρα του και μια μητέρα που προσπαθεί μάταια να ξαναφτιάξει τη ζωή της. Μια, κάθε άλλο παρά ξύλινη, ταινία η οποία σίγουρα δεν άφησε ασυγκίνητο το κοινό του Φεστιβάλ Καννών το 2010. Η, κατά πολλούς μούσα του Lars von Trier, Charlotte Gainsbourg πλαισιωμένη από το καλλιτεχνικά ανεπιτήδευτο παίξιμο της μικρής Morgana Davies, παλεύει να ξεπεράσει τον αναπάντεχο θάνατο του άνδρα της, δίχως όμως να καταφέρει να προσφέρει στην πολυμελή οικογένειά της την αίσθηση της ολότητας. Η ιδέα της συνειδητής παραίτησης από τα στερεότυπα της “σωστής” οικογένειας, η εξαιρετικά προσεγμένη φωτογραφία και η έξυπνη επιλογή soundtrack, μετατρέπουν το “The Tree” σε ένα κινηματογραφικό διαμάντι γεμάτο δραματικά ρινίσματα.



http://www.imdb.com/title/tt1496005/


Η κριτική της ταινίας έγινε για λογαριασμό του www.creatures.gr