Erase & Rewind

"-Θέλω να δοκιμάσουμε κάτι.
-Δε νομίζω πως υπάρχει λόγος.
-Ακου με πρώτα.
-Αντε ΠΕς..
-Θέλω να κάνουμε μια συμφωνία..
-Δηλαδη;
-Θέλω να κάνουμε πως γνωριστήκαμε τώρα και αυτή είναι πάλι η πρώτη μας συνάντηση.
-Δε γίνονται αυτά.
-Γίνονται.
-Δε σβήνονται τα προηγούμενα. Θα ήταν ωραίο αλλά..
-Γίνεται.
-Άκου με. Οι άνθρωποι δεν αλλάζουν. Το έχει δείξει η εμπειρία μου.
-Χεσμένη την έχω την εμπειρία σου. Και οι άνθρωποι αλλάζουν.
-Οχι.
-Ναι. Οταν θέλουν κάτι πολύ, αλλάζουν. Ίσως όχι οι ίδιοι. Αλλά οι τρόποι κι αντιδράσεις τους αλλάζουν. Μαθαίνουν.
-Σε ξέρω καλά και δεν θα τα αλλάξεις.
-Μα δε με ξέρεις καθόλου σχεδόν.
-Δυο μήνες αρκούν.
-Δεν αρκούν. Λοιπόν,σκέφτηκες καθόλου την συμφωνία;
-Ποια συμφωνία;
-Με δουλεύεις;
-Όχι! Και να σε ρωτήσω και κάτι άλλο. Εσύ ..ποιος είσαι;"

http://twitter.com/min_ta_rwtas

Κάτι δικά.

Κάποιος σήμερα έχει γενέθλια.

Γνωριστήκαμε.

Δε θυμάμαι πολλά.

Αηδιάσαμε για τον ίδιο λόγο. Για ένα στόμα. Για μια απόκοσμη μυρωδιά.

Μιλήσαμε. Πολύ. Για πολλά. Άσχετα.

Βγήκαμε. Σινεμά. Ποπ κορν. Εσύ στο ταμείο. Πάντα. Με πιο πολλά. Πάντα.

Μικρό τέλος - Δε θυμάμαι πολλά.

Αλλάξαμε ιδιότητες κι αριθμό. Μείναμε τρεις. Μεγαλώσαμε. Όχι αριθμητικά. Αλλάξαμε.

Αποτυχία. Προσπάθεια από την αρχή. Πάλι.

Εκεί. Κάθε γαμημένη Τρίτη, εκεί. Σε θυμάμαι, επέμενες. Με θυμάμαι, εκτίμησα.

Δύσκολα. Αλλά το «περάσαμε» τα έκανε όλα ευκολότερα.

Μικρό τέλος - Δε θυμάμαι πολλά.

Από 'κει και πέρα διάφορα, με διαφορά τα καλύτερα.

Dreamland, στάχτες, αιώνιοι κουζινοφρουροί, AOA.

Τσάπες, διαπολιτισμικά τσιμπούσια, φούρνοι, σοκάκια.

Φωνές, αποκαλύψεις, παρεξηγήσεις, τσακωμοί.

Παρίσια, αποχαιρετισμοί, απώλειες.  Συν-πόνος.

Κουβέντες. Αυθεντικές, αυθόρμητες, αβίαστες.

Καθημερινότητα.

Ίσως δε θυμάμαι πολλά. Θυμάμαι, όμως, πως κάποιος σήμερα έχει γενέθλια. Και του φωνάζω ψιθυριστά: 

«Να ζήσεις χρόνια πολλά. Και να το κάνεις για μένα».

Μικρό τέλος – Υπόσχομαι, θα θυμάμαι.

http://twitter.com/min_ta_rwtas