Πήγα σε trash πάρτυ.

Και το θέμα δεν είναι ότι πήγα. Αλλά ότι υπάρχουν λόγοι για να ξαναπάω.

-Τα Κακά Κορίτσια, η Αλέξια, οι BigAlice, ο Ανδρέας Μικρούτσικος και ένα σωρό άλλα σάψαλα, δεν πέθαναν ποτέ στις καρδιές των θαμώνων.

-Έπαιξε intro από “Dragon Ball”, “Sailor Moon” και “Ghost Βusters”. Ένιωσα τόσο μικρός, που πέταξα το ποτό μου και παρήγγειλα Baileys χωρίς αλκοόλ.

- Τίτλοι αρχής από “Μικρό Σπίτι στο Λιβάδι”. Ξαφνικά βρέθηκα να χορεύω με Μαίρη, Λώρα και Αλμάντζο ενώ το μαγαζί γέμισε γελάδια.

-Υπήρχαν μικρές ανάσες ποιότητας. Ελευθερία μου Αρβανιτάκη μου, εγώ δε θα σε θεωρήσω ποτέ trash.

-Κανείς δε σε παρεξηγεί. Σιγοψιθυρίζεις “dabadi dabada” από Blue και, ρίχνοντας μια γρήγορη ένοχη ματιά γύρω σου, θα δεις πως οι άλλοι έχουν ήδη φτάσει στο δεύτερο κουπλέ.

-Britney Spears: Δεν της έχει δοθεί μεγαλύτερη αξία σε μαγαζί.

-Πασχάλης: Ξαναέγινε πλατινένιος. “ε μα είσαι..Καταπληκτικός!”

-Έλειπαν σημαντικά πρόσωπα από την παρέα. Ξέρουν αυτά. ;)

-Γιατί ακόμα κι αν δεν είσαι στην καλύτερη διάθεση, το μουσικό παρελθόν σου είναι εκεί για να σε πάρει από το χέρι και να σε πάει δυο βήματα ..πίσω.

-Ξαναείδα το logo του “New” και του “Tempo”. Μην αναρωτιέσαι εσύ, έχοντα μνήμη από το 2001 και μετά. Ήταν τα MTV’s του τότε μας.

-Έπαιξε τραγούδια που δεν άξιζαν χορό αλλά σταυρό. YMNOI! Να, σαν κι αυτό..

http://twitter.com/min_ta_rwtas

-Σ'αγαπάω. -Over.

-Σ’αγαπάω.

-Καλά καλά.

-Σ’αγαπάω.

-Σσσσσσς.

-Σ’αγαπάω.

-Σκάσε, βλέπω τσόντα.

-Σ’αγαπάω.

-Μαλακία! Κόλλησε.

-Σ’αγαπάω.

-Πάμε για ύπνο.

-Σ’αγαπάω.

-Νυστάζω.

-Σ’αγαπάω.

-Πώς μωρέ;

-Σ'αγαπάω.

-Ναι. Κι εγώ.

-Όχι.

-Καλά καλά. Πάμε τώρα.

-Σ’αγαπάω.

-Ρε, άντε και στο διάολο

-Σ'αγαπάω.

-Και να σου πω και κάτι; Μετανιώνω.

-Σ'αγαπάω.

-Εξαφανίσου.

-Σ'α...

http://twitter.com/min_ta_rwtas

"Ντύσου ντομάτα"

Προβλήματα προσωπικής φύσης: εικονικές καταστάσεις νοητικού αδιεξόδου.
Προβλήματα προσωπικής φύσης άλλων: εικονικές καταστάσεις νοητικού αδιεξόδου. Που δε σε αφορούν.
Και δε σε αφορούν όχι επειδή δε σε αφορά η ψυχολογική κατάσταση του άλλου, απλώς ξεφεύγουν από τα όρια της δικής σου δικαιοδοσίας του κρίνειν.
Τη συμβουλή πάντα μπορείς να τη δώσεις. Αλλά γιατί; Μήπως εσύ ακολούθησεις τις συμβουλές των άλλων; Πάντα το δικό σου έκανες. Διότι, για παράδειγμα, το πρόσωπο που μισείς, που σου κατέστρεψε τη ζωή, που σου έφαγε τα καλύτερά σου χρόνια, που του έδωσες τα πάντα και σε "ξεπλήρωσε" με σκατά, στα πλαίσια της συζήτησης ενώπιον φίλων που σε συμβούλεψαν να πάψεις να ασχολείσαι, είναι το ίδιο πρόσωπο στο οποίο, μια ώρα μετά, όταν βρέθηκες μόνος σου στο δωμάτιο και μπροστά από μια οθόνη, έστειλες e-mail παρακαλώντας το να σε κεράσει μια δεύτερη μερίδα. Σκατά.
Ποτέ μη μπλέκεις με προβλήματα που αφορούν προσωπικές σχέσεις άλλων την ώρα που αυτά δημιοργούνται. Η ώρα του γίγνεσθαι είναι μια ώρα δύσκολη και η μόνη στάση που οφείλεις να κρατήσεις είναι μπροστά από την τηλεόραση κοιτάζοντας με απόλυτη αφοσίωση τις ιδιότητες του Perfect Nicer Dicer. Άσε να γίνει ό,τι είναι να γίνει και σχολίασέ το μετά. Ό,τι θα έκανες δηλαδή και με το Perfect Nicer Dicer. Αγόρασε το και μετά κλάψε για τα 44.90 ευρώ που ξόδεψες.
Το καλύτερο που έχεις να κάνεις είναι να συμφιλιωθείς με τη διακριτική παροχή της υποστήριξης. Τα προβλήματα τα αντιμετωπίζουμε μόνοι μας. Κανείς δε μπορεί να τα εξαλείψει ή να μας οδηγήσει βαθύτερα μέσα σε αυτά. Είναι ένα μονόπρακτο στο οποίο οι άλλοι είναι απλώς θεατές. Η σκηνή είναι δική σου. Στα παρασκήνια μπορεί να έρθει κάποιος θαυμαστής να σου αφήσει λουλούδια, αλλά μόνο εσύ ξέρεις αν ενσάρκωσες επιτυχώς το ρόλο ή οι κακές κριτικές είναι αναπόφευκτες. Κι αν τελικά αυτός ο ρόλος είναι πολύ δύσκολος για εσένα, ντύσου ντομάτα, πήγαινε στα παρασκήνια, κοιτάξου στο καθρέφτη και τραγούδα "Hang on Little tomato". Εσύ σε εσένα. Στο τέλος θα το πιστέψεις.

http://twitter.com/min_ta_rwtas